اکثر فواصل تقویم مایا از مجموع تکرارهای عدد 20 بدست می آید. در تقویم مایا، یک بازه زمانی 7200 روزه، (360x20=7200 ) با عنوان کاتون (katun) شناخته می شود. همچنین پس از گذشت 20 کاتون یک باکتون (baktun) کامل می شود (20 x 7200 = 144000روز). برخی از کتیبه های باستانی گذشت 13 باکتون را یک نقطه عطف و مرحله مهمی از آغاز مجدد زندگی می دانند (این در واقع روز 21 دسامبر 2012 وهمان نقطه صفر شدن مجدد تقویم است) در حالی که دیگر نوشته ها دلالت بر ادامه حرکت عادی تقویم می کنند. به عنوان مثال پس از گذشت 20 باکتون یک پیکتون (pictun) کامل می شود.

اگر بخواهیم نگاهی منصفانه به ماجرا بیاندازیم، تا همین اواخر، در واقع هیچکس توجه چندانی به پایان باکتون سیزدهم نداشت. در 1975 فرانک واترز، یک نویسنده داستان های عاشقانه و سوداگرانه، در کتابش به نام "جذبه و شهرت معنوی مکزیک" بخش کوچکی را به این موضوع اختصاص داد. او پایان دوره زمانی باکتون سیزدهم را به عنوان سیکل بزرگ مایا معرفی نمود و با کمی اغراق آن را یک دوره 5200 ساله خواند. او 5 چرخه زمانی اینچنینی را معادل با 5 دوره افسانه ای جهان دانست که هر دوره با نابودی جهان به پایان می رسد و در تولدی دوباره، دوره ای جدید آغاز می گردد. البته هیچ تضمین و مدرکی دال بر اینکه سنن و عقاید مایا در پشت این نظریه باشد وجود ندارد.

واترز همچنین در مورد برخی محاسبات زمانی اشتباه بزرگی کرده بود. او چنین اظهار داشت: "پایان سیکل بزرگ در 24 دسامبر سال 2011 خواهد بود. زمانی که جهان با زمین لرزه های فاجعه بار نابود خواهد گشت..."

پیش بینی روز دقیق پایان جهان به کنار، بر اساس محاسبات واترز، پایان جهان سال گذشته بوده است، و یا به بیانی دیگر، دنیا پیش از این برای ما به پایان رسیده است!

کتاب دیگری در سال 1975 همچنین به موضوع تقویم مایا پرداخت. "دنیس" و "ترنس مک کنا" در کتابی با عنوان "چشم انداز نامرئی: ذهن، توهم، انسان اعظم" به این موضوع پرداختند. این کتاب حداقل تاریخ پایان باکتون سیزدهم را به درستی (21 دسامبر 2012) نوشته بود. این کتاب همچنین اشاره می کند که این روز یک نقطه انقلاب زمستانی خواهد بود، زمانی که خورشید در صورت فلکی کماندار، تنها در حدود 3 درجه از مرکز کهکشانی، و تصادفاً، مطابق با 2 درجه از دایره البروج خواهد بود.

در ادامه کتاب آمده است: "از آنجا که نقطه انقلاب زمستانی در حال جابجایی بوده، به نقطه ای در دایره البروج نزدیک و نزدیک تر خواهد شد به گونه ای که مرکز کهکشان را تحت الشعاع قرار خواهد داد."

در واقعیت چنین پدیده ای غیرممکن بوده و هرگز اتفاق نخواهد افتاد، این یک نظریه بی اهمیت است. نویسندگان کتاب کلیه ترکیبات و جایگشت ها را با "نظریه تجدید" به گونه ای با یکدگیر ارتباط داده و لحضه 2012 را "فرصت بالقوه دگرگونی" نامیده اند.

اما علاقه و توجهات گسترده تر به 2012 در واقع در آغاز سال 1987 بود. "فاکتورهای مایا: مسیری فراتر از تکنولوژی" عنوان نوشته ای بود از آثار خوزه آرگوییلز (هنرمند، شاعر و مورخ نظریات الهام گرایانه). او در کتابش دوره باکتون سیزدهم را با پرتویی نامحسوس از مرکز کهکشان راه شیری ارتباط داد. بر اساس نوشته های آرگوییلز، مایا می دانست ما چه زمانی وارد این پرتوی کهکشانی نامحسوس می شویم و چه زمانی آنرا ترک خواهیم نمود. بنابراین مجموعه سیزده باکتون نمایانگر چرخه عبور ما از این پرتو بود، به گونه ای که پایان باکتون سیزدهم نشانه ای از عبور کامل ما از این پرتو کهکشانی نامحسوس خواهد بود.

پرتوی که آرگوییلز در مورد آن ادعا داشت، در واقع مانند "رشته های نامرئی کهکشانی" بودند که همه عناصر زندگی، انسان ها، سیاره زمین، خورشید و مرکز کهکشان را به یکدیگر پیوند داده اند. البته نه سنت مایا، و نه اخترشناسی مدرن، هیچیک این باور و وجود چنین پرتوی کهکشانی را تایید نمی کنند. در واقع این نظریه ریشه در باورها و فلسفه های شخصی آرگوییلز دارد که بر "اصل رزونانس هارمونیک" تاکیید داشت. او همچنین به این نتیجه رسیده بود که سیارات "ژیروسکوپ های هارمونیک در حال چرخشی هستند" که نقشی در هماهنگی این پرتو کهکشانی دارند و این امر در پیشبرد توسعه DNAو مباحث مرتبط با آن تاثیری حیاتی دارد. از این رو بر اساس نظریات او، سال 2012، گونه مثبتی از پایان دنیا خواهد بود.

همترازی کهکشانی یکی از تئوری های پایان دنیایی

اگر این ماجرا کمی آشنا به نظر می رسد، حق با شماست. در 1987 آرگوییلز و هوادارانش با هیاهو و نمایشی جهانی، پیش بینی کردند که بر اساس نوشته های مایا، در تاریخ 16-17 آگوست همان سال یک "همگرایی هارمونیک کهکشانی" نیز روی خواهد داد. این رویداد تبدیل به پدیده ای جهانی شد در حالی که هزاران نفر در نقاط مشخص شده ای از زمین گرده هم آمده تا تشکیل یک "باطری مشترک بیو-الکترومغناطیسی یکپارچه و هماهنگ " دهند. متاسفانه، این روز بدون هیچ واقعه خاصی و تنها با مقالات رنگارنگ روزنامه ها و طنز دونزبری (دونزبری شخصیتی بود که توضیح می دهد همترازی می تواند باعث ایجاد "توده وحدت الهی" و یا شاید "نابودی هسته ای" گردد) به پایان رسید.

پیش بینی های کهکشانی

به سال 1995 می رویم. دراین سال "جان میجر جنکینز" مقالات و ایده هایی که تا بدین روز در رابطه با 2012 ارائه شده بود را گردآوردی و در مجموعه ای به نام "Maya Cosmogenesis 2012" ارائه داد. بنا به گفته جنکینز، نقطه انقلاب زمستانی و محور تقارن کهکشان در روز 21 دسامبر 2012 دقیقاً در یک راستا قرار خواهند گرفت. از این رو او چنین استدلال می کند که این عامل مایا را برانگیخت تا تقویم را به گونه ای تعبیه نماید که در این تاریخ به پایان برسد. جنکینز نتیجه گیری می کند که این روز "یک تحول عظیم و فرصت فوق العاده ای برای رشد معنوی، و گذر جهان به عصری جدید است."

در واقع، علم اخترشناسی نمی تواند به چنین "هم ترازی کهکشانی" حتی در محدوده یکسال اشاره دقیقی داشته باشد، چه برسد به پیشبینی آن در یک روز خاص. همترازی بستگی دارد به تعریف مدرن 'نسبتاً قراردادی' از خط استوای کهکشانی و/یا سیمای ظاهریه کهکشان راه شیری. در حالی که هیچ تعریف دقیقی از لبه های کهکشان راه شیری وجود ندارد. / آنها بسیار مبهم بوده و وابسته به وضوح دید شما می باشند./ (اگرچه جنکینز ادعا می کند که او شخصاً لبه های راه شیری را با مشاهده آنها ازارتفاع 11هزار پایی، بسیار بالاتر از هر نقطه زندگی مایا، تعیین نموده است.) بنابراین تعیین موقعیت دقیق خط محور کهکشانی آن هم به شیوه بصری کاری کاملاً بیهوده و بی معنی ست.

جنکینز اعتراف کرد که خورشید انقلاب زمستانی در واقع می تواند در هر زمانی بین سال های 1980 تا 2016 از مرکز راه شیری عبور کند. در جای دیگری او این منطقه عبور را به یک دوره 900ساله بسط داد و همچنین پذیرفت همترازی 21 دسامبر 2012 غیردقیق، و پیش بینی چنین پدیده ای خودسرانه و تقریبی بوده است. نجوم واقعی بین تاریخ پایان باکتون سیزدهم و یک همترازی کهکشانی هیچ تطابقی را تایید نمی کند.

اینکه خورشید انقلاب زمستانی به واقع هرگز باعث رویداد "گرفتگی" نسبت به مرکز واقعی کهکشان نمی شود را می توان نوعی اطلاعات ضمنی دانست. علاوه بر این، خورشید انقلاب زمستانی در 200 سال آینده، حتی از آن نزدیکی ها هم عبور نخواهد کرد. براستی خود اقوام مایا درباره پایان زمان چه تصوری داشتند؟ هیچ مدرکی دال بر اینکه آنها تقویم و پایان عمر جهان را به شکل تعالی معنوی و یا به شکل فاجعه ای ناگهانی در 21 دسامبر 2012 دیده باشند، وجود ندارد. باید بدانید که برخی از متون بسیار قدیمی مایا به وقایع و تاریخ هایی اشاره دارد که بسیار جلوتر از باکتون شماره 13 بوده و حتی به پیکتون بعدی و فراتر از آن نیز رفته است. برای مثال در کتیبه ای که در قرن هفتم میلادی به دستور "پاکال" پادشاه پالنکه نوشته شد، پیش بینی شده در 15 اکتبر سال 4772 مجلس جشنی به مناسبت سالگرد سلطنت او برگزار خواهد گردید.

در واقع درمیان همه متون بسیار قدیمی و کتیبه های تاریخی کشف و ترجمه شده از مایا، تنها یک نوشته وجود دارد که اشاره به تاریخ کلیدی 21 دسامبر 2012 می کند : "لوحه تاریخی شماره 6 در تورتوگوئرو" ( یک بنای مایا که در ایالت تاباسکو مکزیک شناسایی شد). نوشته های لوح آسیب دیده است اما آنچه که باقی مانده اشاره ای به پایان زمان ندارد.

^{(تصویری از لوحه تاریخی شماره 6 در تورتوگوئرو)}

راز توطئه ناسا

برخی طرفداران فاجعه 2012 می گویند آنچه که در واقع باعث انهدام و نابودی جهان می گردد یک همترازی سیاره ای می باشد (قرار گرفتن همه سیارات در یک مسیر). هیچ همترازیه سیاره ای در نقطه انقلاب زمستانی سال 2012 وجود نخواهد داشت. با این وجود طرفداران پایان دنیا این همترازی تخیلی را به پیش بینی های نجومی یا ادعاهای بی اساسی در رابطه با واژگونی میدان مغناطیسی زمین و طوفان های خورشیدی بی سابقه مرتبط می سازند. بسیاری از پست ها و اظهارنظرهای اینترنتی و شنوندگان رادیویی نیز چنین موضوعات و مقالاتی را شرح داده و مطرح می نمایند.

به طور خاص، موضوعات مختلفی از تفکر غیرمنطقی پیرامون شبح اینترنتی به نام "سیاره مخفی نیبیرو" ساخته شده است. تفکراتی که سیاره "نیبیرو" را مانند توپ بولینگ و زمین را به مانند پین بولینگ تشبیه نموده است. اما در واقع چنین سیاره ای اصلاً وجود ندارد. اگرچه اغلب با "اریس" (سیاره کوتوله ای که بدون خطر و امن و در فاصله ای دورتر از پلوتو به دور خورشید در حال گردش است) یکسان فرض می شود. با اینحال، برخی اصرار می ورزند که توطئه ای از طرف ناسا در جریان است و سیاره نیبیرو در حال نزدیک شدن به زمین است، به طوری که همین الان نیز در روز روشن از نیمکره جنوبی دیده می شود. همچنین قرار بود که تا اواخر ماه می، در نیمکره شمالی نیز قابل رویت باشد، اما مانند یک تاریخ کور و بی ثبات، هوادارانش را در انتظار گذاشته است.

عده دیگری بر روی وب، درباره همترازی فرضی خورشید انقلاب زمستانی و مرکز کهکشان راه شیری گیج شده اند، به گونه ای که اظهار داشته اند هم اکنون خورشید در حال سقوط به سمت مرکز کهکشان بوده و زمین را نیز به دنبال خود می کشد و نتیجه پیش بینی شده آنها از این اتفاق؟ محور قطبی کره زمین تغییر خواهد کرد.

بیشتر ادعاهایی که در رابطه با سال 2012 شده است متکی بر افکار واهی و پوچ، حماقت و ماجراجویی، عدم آشنایی کافی با نجوم و تفکر پارانوئید است.

پس گذشته از همه اینها، شاید عاقبت مایا مراقب ما باشد. زمان به سرعت در حال گذر است و این همان پایان جهان است آنگونه که همه می شناسیم!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: